της Ηρώς Κουνάδη
«15 ευρώ το άτομο για να φας είναι πάρα πολλά. Σταματήστε να είστε τόσο Αθηναίοι» έλεγε το σχόλιο κάτω από ένα ταξιδιωτικό αφιέρωμα σε κάποια ορεινή περιοχή της Ελλάδας που τώρα μας διαφεύγει. Μείναμε να το κοιτάμε αρκετή ώρα απορημένοι και, παρ’ όλο που δεν καταφέραμε τελικά να καταλήξουμε αν 15€ το άτομο για να φας είναι όντως πολλά, σίγουρα καταλήξαμε πως τι είναι φτηνό για τον καθένα και τι όχι είναι ένα θέμα πολύ σχετικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πώς επιλέγει να αναφερθεί ο καθένας στις τιμές ενός εστιατορίου: Στην Ελλάδα, οι οδηγοί πόλης, τα ταξιδιωτικά περιοδικά, ακόμα και εμείς οι ίδιοι στις παρέες μας λέμε, π.χ., «κανά 20άρι το άτομο», και εννοούμε τον λογαριασμό που έρχεται στο τέλος, αφού έχουν παρελάσει από το τραπέζι μερικά ορεκτικά, μια σαλάτα, ένα κυρίως για τον καθένα (ή μερικά κυρίως στη μέση) και το ανάλογο κρασί, και όλα αυτά διαιρεμένα διά του δύο –ή του όσων-βρίσκονται-γύρω-από-το-τραπέζι κάθε φορά. Ο Lonely Planet στους ταξιδιωτικούς του οδηγούς, και αρκετοί οδηγοί πόλης του εξωτερικού γράφουν, επί παραδείγματι, «κυρίως πιάτα: 6-10 ευρώ».
Σε ποια από τις δύο περιπτώσεις είναι το 15€ «πάρα πολλά» για να φας; Προφανώς, στη δεύτερη. Ποιο είναι, όμως, το minimum ποσό που θα μπορούσες να ξοδέψεις στην πρώτη περίπτωση –έχοντας δηλαδή καθίσει σε ένα τραπέζι με άλλους Έλληνες, τσιμπολογώντας μεζεδάκια; Και τι ακριβώς είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις από τις πατροπαράδοτες εξόδους σου (το εθιμοτυπικό των οποίων περιλαμβάνει απαρεγκλίτως την παραγγελία πολλών και διαφόρων... πιατακίων) προκειμένου να κάνεις οικονομία;
Η συζήτηση είναι μεγάλη, και σαφής απάντηση προφανώς δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει, όμως, είναι μια άλλη «εστιατορική σκηνή» στις αθηναϊκές επάλξεις –εκείνη που βρίσκεται εκεί επί δεκαετίες, και πιθανότατα θα συνεχίσει να υπάρχει για αρκετές ακόμα. Αυτή που δεν αντιμετωπίζει το φαγητό πρωτίστως ως έξοδο (με την έννοια του «να βγούμε για φαγητό») αλλά ως… φαγητό (με την έννοια του «πείνασα, πάμε να φάμε κάτι»). Και, ευτυχώς για όλους μας, αυτή η σκηνή και οι άξιοι εκπρόσωποί της, παραμένουν πάντα οικονομικοί –και αυτή είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις που το «οικονομικοί» δεν είναι υποκειμενικό.
Τα παραδοσιακά μαγειρεία της γειτονιάς
Μάνος (Λεωχάρους 9, εντός στοάς, τηλ.: 210 3239889): Στη Στοά Λεωχάρους, απέναντι από το αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, το παραδοσιακό ουζερί του Μάνου πλημμυρίζει καθημερινά από κόσμο που απολαμβάνει το θρυλικό κοκκινιστό του (το οποίο πληρώνει μόλις 5€) ακούγοντας αυστηρά και μόνο Καζαντζίδη, κάτω από τις φωτογραφίες και τα λοιπά memorabilia του μεγάλου Στέλιου.
Μπαρμπαγιάννης (Εμμ. Μπενάκη 94, Εξάρχεια, τηλ.: 210 3824138): Ρίχνετε μια χορταστική ματιά στη βιτρίνα και παραγγέλνετε δείχνοντας με το δάχτυλο το πιάτο που κάνει περισσότερο τα σάλια σας να τρέχουν. Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, χοιρινό λεμονάτο, ντομάτες γεμιστές, φασολάκια και παστίτσιο, όλα σπιτικά και πεντανόστιμα. Για να τα συνοδεύσετε, το δίλημμα εξαντλείται σε χωριάτικη ή χόρτα. Πιάνετε τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο και χαζεύετε την περαντζάδα της Μπενάκη, χωρίς να ανησυχείτε για τον λογαριασμό στο τέλος: στα 10-15€ μάξιμουμ.
Καμπάνα (Πετμεζά 5, Κουκάκι, τηλ.: 210 9219818): Ο κύριος Σπύρος μαγειρεύει και σερβίρει, πάντα με χαμόγελο, υπέροχες, σπιτικές σπεσιαλιτέ με ό,τι υλικά βρίσκει κάθε πρωί στην αγορά. Ο λογαριασμός δύσκολα ξεπερνά τα 8-10€ το άτομο, ενώ το φρούτο ή το γλυκό σας θα έρθει κερασμένο. Μοναδικό μείον το ότι, ως κλασικό μαγειρείο, λειτουργεί καθημερινά (εκτός Κυριακής) μόνο μέχρι τις 20.00. Μετά τις 15.00 οι επιλογές μειώνονται δραματικά, αν και μπορείτε να τηλεφωνήσετε νωρίτερα, να μάθετε το μενού της ημέρας και να… κάνετε κράτηση, όχι για το τραπέζι, αλλά για το πιάτο σας.
Δωρίς (Πραξιτέλους 30, πλ. Κλαυθμώνος, τηλ.: 210 3232671): Η ρετρό ξύλινη ταμπέλα στην είσοδο γράφει «Λουκουμάδες», στον μαύρο πίνακα στο εσωτερικό, όμως, φιγουράρουν τα μαγειρευτά της ημέρας, που αλλάζουν ανάλογα με την εποχή και τα υλικά. Ο κύριος Θάνος σερβίρει χαμογελώντας, και σβήνει από τον πίνακα ένα-ένα τα πιάτα που τελειώνουν. Εννοείται πως το λαχταριστό επιδόρπιο είναι λουκουμάδες. Και ο λογαριασμός δεν ξεπερνά ποτέ τα 6-8€ το άτομο.
Όλυμπος Νάουσα (Περικλέους 30-32, τηλ.: 210 3216149): Αν το όνομά του σας θυμίζει κάτι, μάλλον περάσατε τα παιδικά σας χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Θρυλικό στέκι των καλοφαγάδων του Θερμαϊκού, που μετεμψυχώθηκε στην αθηναϊκή βερσιόν του, και τώρα σερβίρει τα θρυλικά γεμιστά του, και άλλες σπιτικές σπεσιαλιτέ που εναλλάσσονται ανά ημέρα: σπανακόρυζο με €4,40 τις Δευτέρες, ρολό κιμά με €6 τις Τρίτες, κοτόπουλο γιουβέτσι με €5,80 τις Παρασκευές, και πάει τρώγοντας.
Και το νέο αίμα
Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53, Εξάρχεια, τηλ.: 210 3614296): Η ρακή κυλάει άφθονη, τα κρητικά μεζεδάκια περιλαμβάνουν πολύ καλό απάκι και τηγανιτό συκωτάκι, ο κατάλογος όμως περιλαμβάνει πολλές ακόμα γεύσεις, αναλόγως εποχής και υλικών, για να διαλέξετε. Η μουσική κινείται σε ροκ μονοπάτια, και το κόκκινο καναπεδάκι απολαμβάνει υπέροχη θέα στον φωτισμένο Λυκαβηττό. Οι τιμές δεν ξεπερνούν τα 10-12€ το άτομο.
Μελίλωτος (Καλαμιώτου 19, Μοναστηράκι, τηλ.: 210 3222458): Οι παραδοσιακές συνταγές παντρεύονται με την έμπνευση και τη δημιουργικότητα των σεφ, και το αποτέλεσμα περιλαμβάνει νοστιμιές όπως κριθαράκι με καπνιστό λουκάνικο Χανίων, κολοκύθα και σταμναγκάθι, ή κοτόπουλο γεμιστό με σπαράγγια σε σάλτσα φασκόμηλο που συνοδεύεται από χειροποίητο πουρέ πατάτας με πιπερόριζα. Σημειώστε ότι λειτουργεί με ωράριο καταστημάτων, ήτοι: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη έως τις 18.00 και Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο έως τις 20.30. Την Κυριακή η κουζίνα ξεκουράζεται. Οι τιμές κυμαίνονται στα 10-12€ το άτομο.
Σβούρα (Δράκου 8, Κουκάκι, τηλ.: 210 9220919): Αυτοπροσδιορίζεται ως «μουσικό καφενείο», είναι, όμως, πολλά περισσότερα: σερβίρει με την ίδια άνεση ελληνικό καφέ, ποτά, μεζεδάκια που περιλαμβάνουν πατάτα φούρνου γεμιστή (4,50€), ντακάκια (4,50€), λουκάνικο φούρνου (3,50€), αλλά και ποικιλίες αλλαντικών (8€). Αγαπά ιδιαίτερα τα έθνικ και τα world ακούσματα και φιλοξενεί live βραδιές με ρεμπέτικα και παραδοσιακές ελληνικές μουσικές. Θα το βρείτε ανοιχτό από νωρίς (το πρωί) μέχρι αργά.
πηγή: in2life.gr